Wellington

Vandaag een lange rit voor de boeg, van Napier naar Wellington, da' s toch al gauw 330 km. Dus vroeg op pad na een lekker ontbijtje in het hotel. We kijken nog even naar het strand met wat weemoed, want het weer is helaas net zo treurig als gisteren, motregen en een koude wind. Maar dat mag de pret niet drukken, we gaan naar Wellington, en vanaf daar maken we morgen de overtocht naar het Zuidereiland, spannend!!

Maar eerst moeten we Wellington halen, en dat dreigt een probleem te worden want de benzinetank is bijna leeg en tankstations zijn hier dun gezaaid langs de snelweg. We zijn Nederland gewend maar dat is hier heel anders! We proberen op onze Navman (TomTom) een pomp te vinden maar die geeft geen krimp, volgend tankstation op 80 km. En de tank is al aardig leeg... Ineens ziet Elleke het teken voor een pompstation en de spanning zakt iets. In een 1-straats dorpje met wat huizen, een openbaar toilet en een kleuterschool vinden we zowaar een tankstation. Ervoor zitten 3 dames te kletsen, ze kijken ietwat verbaasd als we stoppen en uitstappen. Gelukkig zijn ze maar al te bereid de tank vol te gooien, duur dat het is! Ze hebben weer genoeg verdiend voor heel de week.

Wellington is een flinke stad, de grootste die we tot nu toe bezocht hebben. Na wat gedoe en een hoop gein hebben we de auto eindelijk in de parkeergarage van het hotel, hoera! We slepen de koffers naar boven naar de kamer en komen tot de ontdekking dat er alleen een nogal smal 2 persoonsbed in de kamer staat. We kijken elkaar aan en zeggen tegelijkertijd: nee, dat gaat hem niet worden! Telefoontje naar de receptie; nee, geen melding van 2 aparte bedden van de reisorganisatie; nee, geen kamers met twin bedden meer beschikbaar. Ik zie dat Elleke op het punt staat om aan te bieden op de grond te slapen...

Maar!! We kunnen een opklapbed aanbieden voor erbij. Doen! natuurlijk doen we dat! Opgelucht bestellen we het opklapbed. Telefoon, de balie; oh ja, dat kost wel 50 dollar extra. Op dit moment vinden we alles goed, het bed lijkt steeds smaller te worden, en hoe goed ik ook met Elleke overweg kan, in een bed van 1 meter breed is me net te close. Gelukkig denkt Elleke er het zelfde over. Het bed wordt gebracht en we besluiten eerst maar eens naar de Botanische Tuin te gaan, frisse neus halen.

Gelukkig zit het weer mee deze keer, de zon begint te schijnen al staat er nog een fris windje. Alles beter dan de motregen van de ochtend. We zien hoopjes leuke planten en met een plantengek naast me is het echt een hele belevenis, ik leer van alles! We maken foto' s en proberen zaden te stelen maar helaas is er overal camerabewaking ;( Nou ja, we hebben altijd de foto' s nog! Dan nog even uit eten, we zoeken een restaurantje en dan blijkt dat er toch nog veel schade is van de aardbeving. Overal zijn panden ondersteund en gesloten en we zien her en der waarschuwingen en tips wat te doen bij aardbevingen. Indrukwekkend, dat had ik me niet gerealiseerd!

Na het eten, terug in het hotel zetten we het bed op en vechten uit wie er op gaat slapen. Natuurlijk win ik (ˆ.ˆ) en zo komt het dat ik nu op mijn bed het reisverslag zit te typen naast het keukenblad en met mijn hoofd bijna in de vaatwasser. Ben benieuwd hoe ik morgen wakker wordt.... =)