Hokitika

De ochtend begonnen met een heerlijk yoghurtje met muesli en een kopje koffie. Helaas is het zonnetje verdwenen en ingeruild voor een druilerig weertje, maar het kan niet altijd feest zijn, en het is best te doen. We gaan op pad richting Hokitika, ook aan de westkust maar dan wat meer naar het zuiden. We maken een kleine omweg langs een plek waar een zeeleeuwenkolonie te zien zou zijn. Ik stel me er niet te veel bij voor maar als we aankomen blijkt dat heel erg mee te vallen.

De kolonie is vanaf het wandelpad prachtig te zien, er zijn vrouwtjes zeeleeuwen met pups die heerlijk in een rustig plasje tussen de rotsen aan het spelen zijn. Vreselijk leuk om naar te kijken, zo jammer dat ik geen filmpjes hier kan plaatsen! De jongen roepen nu en dan om hun moeder en klauteren over de rotsen alsof het niets is. Ze zitten achter de meeuwen aan die in hun buurt komen en jagen ze weg, ze spelen met elkaar in het water en buitelen om elkaar heen. Echt leuk! We kunnen wel blijven kijken maar moeten toch verder dus we stappen in de auto en gaan weer op pad.

Een uurtje later komen we langs een plek waar een bijzonder uitkijkpunt is, dus we maken maar weer een stop en wandelen naar de kust. De rotsen hier zijn soort van gestapeld, als een stapel pannenkoekjes, ziet er erg apart uit. Het uitzicht over de zee is prachtig, we kijken uit naar dolfijnen of walvissen, maar helaas geen geluk. Jammer genoeg zitten we nu midden in de stroom van toeristen dus het begint druk te worden, maar weer op pad dus.

Rond een uur of 4 zijn we in Hokitika, ons huisje staat vlakbij het strand dat er heel apart uitziet. Overal ligt drijfhout en men heeft er allerlei dingen van gemaakt. Vreemde sculpturen en rare vormen staan op het strand, allerlei rare bouwwerken van hout en stenen. Doet een beetje denken aan the Blair Witch project....

We lopen naar het dorp en eten daar een heerlijke pizza in een klein restaurantje. Op de terugweg besluiten we toch maar langs een bospad te lopen waar gloeiwormen zitten, al regent het ondertussen stevig door. De wormen zijn het best te zien als het donker is, dus we moeten eigenlijk wel. Totaal verzopen komen we aan en gelukkig is het de moeite waard. Tussen de struikjes langs het pad schijnen de lichtjes van de wormen dat het een lieve lust is, die beestjes zal het worst wezen dat het regent, lijkt wel een feestje =) Het was weer een vreselijk boeiende dag, en zeker de moeite waard!