We hebben het gehaald!
Door: AnkeEngelberts
Blijf op de hoogte en volg Anke
03 Januari 2012 | Ecuador, Quito
En zowaar, er zit weer een Engelberts in Zuid Amerika, ik ben de eerste niet en zal zeker de latste niet zijn, maar het voelt toch wel speciaal. Het was wel een Bathse reize zoals ze in Kruiningen zeggen, met wat hobbels, maar eenmaal aangekomen en languit op het hotel bed liggend, was het het zeker waard.
Vertrek was al lekker vroeg, gelukkig waren Adrienne's zussen bereid ons weg te brengen, waarvoor hartelijk dank! Op Schiphol gaat alles van een leien dakje, voor we het weten zitten we in het vliegtuig. Wel vertraging voor vertrek, maar ach, dat zal hem de pret niet drukken. Onder ons zien we de spaanse bodem als snel voorbijkruipen, met kleine dorpjes waarvan de huisjes als kiezelsteentjes in een rivierbedding achtergebleven lijken te zijn. We genieten van het uitzicht. Tot we bijna in Madrid aankomen.
De man nast mij is vreselijk zenuwachtig, kijkt steeds op zijn horloge, en telt op zijn vingers. Ik moet er een beetje om lachen en zeg tegen Adrienne dat hij vast bang is dat hij zijn vlucht mist vanwege de vertraging. Waarop Adrienne zegt dat wij ook amper anderhalf uur hebben om over te stappen.... Ik ga nu ook voorzichtig op mijn horloge kijken en tel de minuten. Poeh, gaat krap worden. We hebben zoals ik inschat 25 minuten, en ik hoor mensen zeggen dat Madrid een erg groot vliegveld heeft.
Vanaf dat moment gaat alles ongelofelijk langzaam, uitstappen duurt eeuwen, de roltrap is echt heel traag, en ineens zijn de bordjes naar onze gate weg! Diegene bij de infobalie heeft al een klant en kletst er lustig op los terwijl mijn bloeddruk wel onverantwoordelijke hoogten bereikt. Ziet hij dan niet dat wij veel belangrijker zijn dan die neuzel met zijn vragen. Pas na een wel heel erg indringende blik krijgen we zijn aandacht en wijst hij de weg, we zetten het meteen op een rennen.
Het 'leuke ' van vliegveld Madrid is dat je steeds kunt zien hoe lang het nog naar je gate is. We begonnen met 24 minuten tot de gate, terwijl we er 23 nodig hadden (sorry Adrienne, mijn horloge loopt standaard 2 minuten achter, leek me niet het juiste moment om dat te vertellen...). We rennen roltrappen op en duwen nog net geen bejaarden aan de kant, maar uiteindelijk halen we het, net!!! Het zweet loopt me van de rug, goh wat leuk, zijn we effe sportief bezig zeg.
Voor we het weten ziten we veilig aan boord met een plakkerige maaltijd op ons knieen op weg naar Ecuador. Onderweg zien we Curacao onder ons en de Noordkant van Ecuador, net een plaatje uit Lonely Planet, slingerende bruine rivieren door dicht oerwoud, echt mooi!
En dan eindelijk, Quito. Als we aankomen valt spontaan de nacht. En die valt hier echt, binnen 10 minuten is het donker. We vinden een taxi bij het vliegveld met en chauffeur die, inderdaad, geen woord Engels spreekt. Uitleggen welk hotel we willen duurt al 5 minuten, maar uiteindelijk heeft hij het door. We zetten ons in beweging en, net als in al die films verlaten we langzaamaan de grotere wegen, naar steeds kleinere en donkerder straatjes. Ik denk, what the fuck! (sorry,), dat zal ons niet overkomen! Ik kijk hem via het achteruitkijkspigeltje eens goed in de ogen en denk aan mijn zakmes. Kijk, dat het een mesje is van Fransje Keu, waar je amper een aardappel mee kunt schillen, hoeft hij niet te weten. Dat het helemaal onderin mijn rugzak zit in de achterbak maakt ook niet uit.. Volgens mij kon hij het zien in mijn ogen, want voor we het weten zien we betere buurten en grote hotels. Hij zet ons zowaar voor het goede hotel af en helpt onze rugzakken tillen, wat een blik al niet kan doen ^^.
Op de hotelkamer storten we in, we hebben meer dan 21 uur gereisd en zijn kapot, zeker Adrienne die met haar lange benen uren klem gezeten heeft in het vliegtuig. Om 8 uur plaatselijke tijd liggen we op bed, eindelijk languit, wat een reis!
Vertrek was al lekker vroeg, gelukkig waren Adrienne's zussen bereid ons weg te brengen, waarvoor hartelijk dank! Op Schiphol gaat alles van een leien dakje, voor we het weten zitten we in het vliegtuig. Wel vertraging voor vertrek, maar ach, dat zal hem de pret niet drukken. Onder ons zien we de spaanse bodem als snel voorbijkruipen, met kleine dorpjes waarvan de huisjes als kiezelsteentjes in een rivierbedding achtergebleven lijken te zijn. We genieten van het uitzicht. Tot we bijna in Madrid aankomen.
De man nast mij is vreselijk zenuwachtig, kijkt steeds op zijn horloge, en telt op zijn vingers. Ik moet er een beetje om lachen en zeg tegen Adrienne dat hij vast bang is dat hij zijn vlucht mist vanwege de vertraging. Waarop Adrienne zegt dat wij ook amper anderhalf uur hebben om over te stappen.... Ik ga nu ook voorzichtig op mijn horloge kijken en tel de minuten. Poeh, gaat krap worden. We hebben zoals ik inschat 25 minuten, en ik hoor mensen zeggen dat Madrid een erg groot vliegveld heeft.
Vanaf dat moment gaat alles ongelofelijk langzaam, uitstappen duurt eeuwen, de roltrap is echt heel traag, en ineens zijn de bordjes naar onze gate weg! Diegene bij de infobalie heeft al een klant en kletst er lustig op los terwijl mijn bloeddruk wel onverantwoordelijke hoogten bereikt. Ziet hij dan niet dat wij veel belangrijker zijn dan die neuzel met zijn vragen. Pas na een wel heel erg indringende blik krijgen we zijn aandacht en wijst hij de weg, we zetten het meteen op een rennen.
Het 'leuke ' van vliegveld Madrid is dat je steeds kunt zien hoe lang het nog naar je gate is. We begonnen met 24 minuten tot de gate, terwijl we er 23 nodig hadden (sorry Adrienne, mijn horloge loopt standaard 2 minuten achter, leek me niet het juiste moment om dat te vertellen...). We rennen roltrappen op en duwen nog net geen bejaarden aan de kant, maar uiteindelijk halen we het, net!!! Het zweet loopt me van de rug, goh wat leuk, zijn we effe sportief bezig zeg.
Voor we het weten ziten we veilig aan boord met een plakkerige maaltijd op ons knieen op weg naar Ecuador. Onderweg zien we Curacao onder ons en de Noordkant van Ecuador, net een plaatje uit Lonely Planet, slingerende bruine rivieren door dicht oerwoud, echt mooi!
En dan eindelijk, Quito. Als we aankomen valt spontaan de nacht. En die valt hier echt, binnen 10 minuten is het donker. We vinden een taxi bij het vliegveld met en chauffeur die, inderdaad, geen woord Engels spreekt. Uitleggen welk hotel we willen duurt al 5 minuten, maar uiteindelijk heeft hij het door. We zetten ons in beweging en, net als in al die films verlaten we langzaamaan de grotere wegen, naar steeds kleinere en donkerder straatjes. Ik denk, what the fuck! (sorry,), dat zal ons niet overkomen! Ik kijk hem via het achteruitkijkspigeltje eens goed in de ogen en denk aan mijn zakmes. Kijk, dat het een mesje is van Fransje Keu, waar je amper een aardappel mee kunt schillen, hoeft hij niet te weten. Dat het helemaal onderin mijn rugzak zit in de achterbak maakt ook niet uit.. Volgens mij kon hij het zien in mijn ogen, want voor we het weten zien we betere buurten en grote hotels. Hij zet ons zowaar voor het goede hotel af en helpt onze rugzakken tillen, wat een blik al niet kan doen ^^.
Op de hotelkamer storten we in, we hebben meer dan 21 uur gereisd en zijn kapot, zeker Adrienne die met haar lange benen uren klem gezeten heeft in het vliegtuig. Om 8 uur plaatselijke tijd liggen we op bed, eindelijk languit, wat een reis!
-
03 Januari 2012 - 13:41
Mirjam:
Hahaha..goed verhaal man! ik wil meeeerrr!! Rust maar goed uit zodat je straks alle indrukken volop kunt opsnuiven :) -
03 Januari 2012 - 15:26
Paul:
Wist niet dat je zo`n verhalen schrijfster bent. Spannend!!!!
Kijken vast uit naar het volgende.
-
03 Januari 2012 - 19:36
Ar:
Wanneer is de uitgave van je boek gepland?
-
03 Januari 2012 - 20:13
Cunera:
Mooi verhaar hoor. Wat een talent hebben wij in onze familie!! Wacht met smart op het vervolg. -
03 Januari 2012 - 20:33
Fons:
Hoi Ank, leuk om je reisverslag te lezen. Veel plezier. -
04 Januari 2012 - 08:58
Mariette:
Hoi Anke :) Dat je nog tijd vindt om zo'n verhaal te schrijven! Ik kan niet wachten op de volgende (en foto's please). Geniet ervanen en wees voorzichtig. XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
